Zahra : “Ik heb mijn familieleden bezocht in de gevangenissen van Tanger en Tétouan”

Wat kan ik u vertellen wat u niet weet ? Of wat de bevoegde overheden in dit land niet weten ?
Zeker 22 jaar geleden las ik het boek: “Een bevriend staatshoofd, Hassan II van Marokko, absoluut monarch”.
De verschrikkingen, die de familie Ben Barka heeft moeten meemaken, de foltertechnieken en noem maar op.
En trouwens, ze circuleren op het net, de foltertechnieken, overvolle kamers,  gepest worden tijdens de slaapuren. het is algemeen geweten.
Veel is er niet veranderd door de jaren heen in de gevangenissen van Marokko. Woorden zijn niet genoeg om te beschrijven wat de gevangenen daar meemaken.
De tekenen van pijn  kun je duidelijk lezen op hun gelaat.
Ze proberen wel een glimlach te toveren dat ze blij zijn met uw komst, maar de pijn blijft duidelijk leesbaar.
Je probeert een onderwerp aan te gaan om niet in tranen uit te barsten.
Zo nu en dan, tussen het onderwerp door, wordt er wat verteld over wat men hen heeft aangedaan.
En dan kom je weer in die pijnlijke stilte terecht.
De pijnlijke stilte, die meer een kreet is, smekend om enige hulp te krijgen.
De pijn, woorden geraken zoek voor een beschrijving.
Je staat machtloos, je weet niet wat te doen.
Ik heb mijn familieleden bezocht in Tanger en Tétouan deze zomer. Mijn echtgenoot mocht niet mee binnen.
Zo zijn er van die zaken: de ellenlange rijen, om de meter opnieuw gefouilleerd worden, ...