De Belgo-Marokkaan Mohamed Johri : in de steek gelaten door België, mishandeld in Marokko

Luk Vervaet

Op 13 december wordt Mohamed Johri 27 jaar.

Hij is geboren en getogen in Antwerpen.

Maar, zoals zovelen, kreeg hij automatisch ook de Marokkaanse nationaliteit. Voor hem is Marokko een land waar men op vakantie gaat, niet meer, niet minder.

En toch. Van zijn jonge leven zit Mohammed al meer dan drie en een half jaar in een Marokkaanse gevangenis. Hij werd aangehouden in Marokko, na een ontsnapping uit een Belgische gevangenis en voor feiten die zich na de ontsnapping afspeelden. Feiten, die zich niet afspeelden in Marokko, en waar hij, zo verklaart hij, geen aandeel in had.

Toch veroordeelde het Marokkaanse gerecht de Belgische onderdaan Mohamed Johri tot 10 jaar gevangenisstraf. Na zijn aanhouding vroeg België om zijn uitlevering, maar Marokko wou hierop niet ingaan. België maakte daarop het dossier van Mohamed gewoonweg over aan de Marokkaanse justitie. Voor de vraag van de Belgische familie om hun zoon en broer een minimum van bescherming en hulp te geven bleven de Belgische autoriteiten, hier en in het Belgische consulaat in Marokko, stokdoof.

Eenmaal in de gevangenis, werd Mohamed aanzien als een medeplichtige in de organisatie van een nieuwe ontsnapping, ditmaal uit de gevangenis van Oujda.

Drie maand lang werd hij geblinddoekt, verplicht handboeien te dragen in een isoleercel, zonder licht, zonder douche. En regelmatig werd hij in mekaar geslagen of aan zijn voeten opgehangen. Toen hij zijn maaltijd, die niet te eten was, in het toilet had gekapt, werd hij verplicht die er met zijn handen uit te vissen. Toen zijn vader allerijl uit België overkwam om zijn zoon te bezoeken, kreeg hij hem voor het eerst te zien na veertien dagen wachten. En toen hij hem zag, kon zijn zoon nog altijd niet rechtop lopen.

Sinds begin dit jaar is er wel een akkoord vanwege de Marokkaanse autoriteiten om Mohamed te transfereren naar een Belgische gevangenis. Zijn moeder is erg ziek, ze zou gewoon heel graag willen dat haar zoon hier in België zou zijn ingeval er iets met haar gebeurd. Maar nu, in december 2012, bijna een jaar later, is het nog altijd wachten op die tranfert. De Belgische autoriteiten zijn blijkbaar sneller in het overmaken van een dossier van een Belg met dubbele nationaliteit aan Marokko, dan om hem terug naar zijn geboorteland te brengen. Sinds 1 mei 2011 bracht de Belgische justitie al meer dan 20 gedetineerden van Marokkaanse nationaliteit gedwongen over naar de hel van de Marokkaanse gevangenissen.

Waarom is het omgekeerde niet mogelijk ?